نقد و بررسی فیلم تک تیرانداز آمریکایی ( American Sniper )
کریس کایل یکی از بهترین سربازهای نیروهای آمریکایی اعزام شده به عراق طی سالهای گذشته بود که به واسطه شلیک های دقیقش با
اسلحه دوربین دار، به شهرت بسیاری نزد سربازان ایالات متحده در عراق دست پیدا کرده بود. کریس کایل که اهل تگزاس بود، پیش از اینکه به خدمت ارتش ایالات متحده در آید، قصد داشت یک کابوی باشد یعنی شغلی که معمولا اهالی تگزاس آن را به شدت دوست می دارند اما بعدها فهمید که استعداد شگرفی در تیراندازی دارد و در این حوزه نیز تبدیل به یکی از بهترین های ارتش شد. گفته می شود که بُرد گلوله های کریس کایل در زمان جنگ عراق بیش از یک کیلومتر بوده و می توانسته اهدافی را حتی در فاصله بیشتر از یک کیلومتر به راحتی مورد هدف قرار دهد.
گفته می شود که کریس کایل در مجموع موفق به انهدام 160 هدف زنده در عراق شده است ( البته برخی معتقد هستند که این عدد به مراتب بیشتر بوده ). با اینحال کایل پس از بازگشت به ایالات متحده و قرار گرفتن در کنار خانواده اش، روزگار خوشی را سپری نکرد و در نهایت به طرز مشکوکی به دست فردی که وی قصد کمک به او را داشت، کشته شد.
حال داستان پر حاشیه زندگی کریس کایل را کلینت ایستوود به سینما
آورده و بردلی کوپر نیز در نقش این تک تیرانداز ماهر ظاهر شده است. داستان فیلم از جایی آغاز می گردد که کریس کایل تصمیم می گیرد به ارتش ملحق شود تا بتواند از کشورش در مقابل تروریست ها محافظت کند. وی پس از گذراندن دوران سخت آموزش نظامی، به عراق اعزام می شود و کار خود را به عنوان تک تیرانداز آغاز می کند و افتخارات نظامی زیادی به واسطه کشتن اهدافش به دست می آورد. اما او مشکل بزرگی دارد و آن اینکه همسرش تایا ( سینا میلر ) خواهان بازگشت او به کشورش و زندگی در کنار خانواده است و ..
« تک تیرانداز آمریکایی » به خوبی توانسته زوایای پنهانی شخصیت یک سرباز در جنگ را به تصویر بکشد. کریس کایل اگرچه به قول هم خدمتی هایش یک افسانه است اما از بابت حضور در کنار خانواده اش همواره با همسرش جدال دارد و این موضوع باعث شده تا وی از لحاظ روحی دچار مشکلاتی گردد. تصویری که کلینت ایستوود از این نظامی حاضر در جنگ عراق ارائه کرده می تواند یک تصویر نمادین از هر سرباز دیگری در یک جنگ باشد اما مشکل اینجاست که ایستوود در پرداخت این شخصیت تا حدود زیادی یک طرفه قضاوت کرده است.
ایستوود از کریس کایل قهرمانی بی نقص ترسیم کرده که مایه افتخار یک کشور و سمبل اخلاق و رفتار ناسیونالیستی است اما این تصویر در تناقض کامل با آنچه هست که در زندگی واقعی کریس کایل از او سراغ داشتیم. کایل از جمله نظامیانی بود که به راحتی عراقی ها را مشتی انسان های وحشی خطاب می کرد که لایق کشته شدن هستند و حتی به راحتی اذعان کرده بود که از کشتن اهداف لذت می برده و هرگز برای کشت و کشتارهایی که به راه انداخته ناراحت نیست. کایل در واقع بسیار بیشتر از یک سرباز عادی در عراق میل به کشتن داشته است و از هیچ تلاشی برای این رسیدن به این هدف دریغ نمی کرده است.
اما فیلم جدید ایستوود پرتره خشنی که کایل از خود بر جای گذاشته را مبدل به سربازی وظیفه شناس کرده که برای کشور و خاک و کاشانه اش می جنگیده و البته بسیار به اخلاق گرایی در جنگ اهمیت می داده است بطوریکه در اواسط فیلم زمانی که کودکی تصمیم به تیراندازی به سوی نظامیان آمریکایی می گیرد، کایل دچار تشویش و اضطراب شده و عاجزانه از کودک می خواهد 
که تفنگش را بر زمین بگذارد تا بتواند زندگی اش را ادامه دهد. این تصویر شاید بتواند رضایت افکار عمومی ایالات متحده را در پی داشته باشد اما در تناقض کامل با آنچه است که در عراق رخ داده است.
ایستوود در « تک تیرانداز آمریکایی » تلاش کرده رویه ای بی طرفانه از جنگ ترسیم کند و قضاوت را برعده مخاطبش قرار دهد اما در نهایت موفق نشده از قهرمان سازی بگریزد. ایستوود به طرز عجیبی هرگز اشاره ای به احتمال اشتباه نظامیان حاضر در جنگ عراق و سیاست های حاکم در این جنگ نمی کند و مسیر داستان را به شکلی هدایت کرده که در آن ارتش ایالات متحده پیام آور آزادی و دموکراسی مطلق در عراق و نجات دهنده دنیا لقب بگیرند.
متاسفانه ایستوود در به تصویر کشیدن زندگی عراقی ها نیز هرآنچه در توان داشته به کار بسته تا بتواند تصویری منفی و وحشی ( کلمه ای که کریس کایل واقعی عراقی ها را با آن خطاب می کرد ) از این کشور به نمایش بگذارد. در این پروپاگندای سیاسی، رابطه مادر و فرزندی در عملیات انتحاری خلاصه شده و قهرمانان المپیک و ورزش و حتی روزه داران نیز افرادی معرفی شده اند که از تمام داشته ها و اعتقاداتشان برای ترور و عملیات ضد انسانی استفاده می کنند و تنها این ارتش ایالات 
متحده است که می تواند نجات دهنده تفکر آنان باشد!
با اینحال زمانی که داستان به زندگی خانوادگی کایل می رسد، فیلم تا حد زیادی رویه منطقی به خود می گیرد و تماشاگر می تواند زوایای مختلف تاثیر جنگ بر روحیه کریس کایل را مشاهده کند که قادر به انتخاب حضور در جنگ یا ماندن در کنار خانواده اش نیست. در واقع حضور در جنگ و کشتار مداوم دشمن، از کریس کایل شخصیتی ساخته که علناً خانواده اش را ارتش معرفی می کند و وظیفه اش را کشتن دشمنان ایالات متحده. بخش های خانوادگی « تک تیرانداز آمریکایی » به خوبی می تواند تماشاگر را درگیر مفهوم جنگ و عواقب آن کند و ایستوود نیز به خوبی موفق شده حالات روحی یک نظامی را به تصویر بکشد.
بردلی کوپر در « تک تیرانداز آمریکایی » بهترین بازی دوران بازیگری اش را به نمایش گذاشته است و تلاش زیادی برای هرچه باورپذیرتر شدن نقشش انجام داده است. کوپر در « تک تیرانداز آمریکایی » مقدار قابل توجهی ماهیچه اضافه کرده و فرم
حرکات و حتی لهجه تگزاسی اش او را کاملا متمایز از نقش آفرینی های دیگری که از او دیده بودیم کرده است. سینا میلر نیز در نقش همسر کریس کایل، می توان گفت که یکی از بهترین بازی های دوران بازیگری اش را انجام داده است. میلر سالهاست حضور پر فراز و نشیبی را در سینما و تلویزیون تجربه می کند و می توان گفت بازی در نقش زنی که همواره در استرس و نگرانی به سر می برد، یکی از بهترین کارهای میلر در مقام بازیگری محسوب می شود.
« تک تیرانداز آمریکایی » را در مجموع می توان یک اثر تبلیغاتی در ستایش جنگ آوری نظامیان آمریکایی در عراق دانست. ایستوود در آخرین ساخته اش اثری جذاب و پرتنش خلق کرده که به راحتی می تواند بر هر تماشاگری تاثیر بگذارد و مخصوصاً چند دقیقه آخر فیلم که این روند را بطور کامل به انتها می رساند. در « تک تیرانداز آمریکایی » هیچ یک از سیاست های جنگ آورانه ایالات متحده مورد انتقاد قرار نمیگیرد و به نظر می رسد که هیچکس به اشتباهات احتمالی کریس کایل در انجام وظایفش با توجه به اظهارات عجیب و غریبش درباره عراقی ها، اعتقادی ندارد. لذت بردن از « تک تیرانداز آمریکایی » کار مشکلی نیست اما باور کردن آدمهای « تک تیرانداز آمریکایی » کار واقعاً مشکلی است!
