حجاب ستیزی به بهانه چادر
امروزه برخی حجاب ستیزی به بهانه چادر صورت می‌پذیرد و با بی اخلاقی عنوان می‌شود که چادر یعنی چه و چرا زن‌ها باید چادر سر کنند، مگر حجاب اسلامی با چادر مشکی که ازنظر شرع کراهت دارد باید باشد و از این قبل بحث‌ها.
در پاسخ، به این مباحث باید مطرح شود که حفظ حجاب و پوشش مناسب یک فضیلت اخلاقی در ارتباط با سلامت اخلاقی فرد و اجتماع است، که عمل به این فضیلت اخلاقی ریشه در فطرت بی‌آلایش انسان و برخاسته از اعتقادات و باورهای درونی افراد است. پوشش ظاهری افراد، به‌ویژه زنان را حجاب نامیده می‌شود، که مانع از نگاه‌ها و اعمال غیراخلاقی نامحرمان هوس ران به آنان می‌شود.
اگر بخواهیم از فضیلت اخلاقی حجاب اسلامی بگوییم، بی‌تردید حجاب طبیعی و کامل همان است که در متون دینی اسلام مانند قرآن و حدیث ذکرشده است که بحث بسیار مفصل و دقیق دارد. ازاین‌رو، لازم است به‌صورت مختصر توضیح دهیم.
دستور حجاب بانوان در اسلام، در دو بخش عمده آمده؛ اول پوشاندن بدن، به‌جز صورت دست‌ها از مچ. دوم پنهان داشتن زینت‌ها؛ چه اینکه بدن زن به‌طور طبیعی برای جنس مخالف جاذبه دارد و معمولاً موجب تحریک جنسی می‌شود. حال اگر علاوه بر زیبایی‌های طبیعی، زن به آراستن خود بپردازد و اندام آراسته خود را در معرض دید دیگران قرار دهد. طبیعی است که از بسیاری جوانان سلب آرامش نموده و موجب تحریک جنسی و گاهی فساد در جامعه می‌شود. و در مواردی نیز موجب گسستن پیوند خانواده و سست شدن الفت بین زوج‌ها می‌گردد.
رعایت درست پوشش اسلامی از امور ضروری در پیشگیری از چنین مفاسدی است. بنابراین خانمی که ملتزم به ارزش‌های اخلاقی اسلام است، هیچ‌گاه با لباس‌های رنگارنگ و تنگ که برآمدگی‌های بدن را نشان می‌دهد و با تزئینات و آرایش‌های مهیّج از خانه بیرون نمی‌آید. چه اینکه جایگاه اخلاقی این امور در خانه مقابل محرم خود است نحوه پوشش، آرایش و حرکات زن در اجتماع تا حد زیادی نشانگر شخصیت اخلاقی، نحوه فکر، گرایش‌ها و الگوهای ارزشی اوست.
فضیلت پوشش اسلامی درواقع بدون آنکه جسم انسان را به نمایش بگذارد، تجلی‌بخش ارزش‌های روحی و روانی است. عفاف، شخصیت زن و متانت و وقار وی را نمودار می‌کند و زن باحجاب از طمع و آرزوهای پست دیگران در امان میباشد. قانون آفرینش است که هر چه موجود لطیف‌تر باشد محافظت از آن جدی‌تر است. موجود هرچه گران‌بهاتر باشد بیشتر آن را محافظت می‌کنند، درّ گران‌بها را در گاوصندوق نگه می‌دارند، تا از دستبرد دیگران در امان بماند.
امام علی (علیه‌السّلام) در بیان نقش پوشش کامل به عنوان حفظ ارزش و احترام زن می‌فرماید: «فَإِنَّ شِدَّةَ الْحِجَابِ أَبْقَی عَلَیْهِنَّ [1] همانا حجاب و پوشش کامل، زنان را سالم‌تر و پاک‌تر نگاه خواهد داشت».
از بیان این توضیحات نتیجه حاصل می‌شود که حجاب اسلامی با هر نوع پوششی که موجب تحریک و تهییج و جلب‌توجه مردان نامحرم گردد منافات دارد و آن نوع لباس و پوششی که بهتر حدود شرعی را حفظ می‌کند بهتر و کامل است. بنابراین استفاده از چادر مشکی با فلسفه حجاب و پوشش زنان در مقابل نامحرم که همان عدم تحریک و تهییج در مقابل نامحرم و ایجاد آرامش روانی در جامعه است، بیشتر و بهتر سازگار است.
چه اینکه از دیدگاه روانشناسی رنگ‌ها، این یک واقعیت مسلم است که رنگ مشکی‌رنگی صامت و غیرفعال است که باعث تحریک و جلب‌توجه نمی‌شود. چادر مشکی ازآن‌جهت که تمام بدن زن را می‌پوشاند و برجستگی‌ها و زیبایی‌های زن را در خود پنهان می‌دارد و کمتر موجب جلب‌توجه نامحرمان می‌گردد. بهتر از مانتو میباشد. زیرا در مانتو حرکات جذاب زنانه، آشکارتر است و ممکن است بیشتر موجب تحریک نامحرمان گردد.
همچنین بعضی از مراجع تقلید چادر مشکلی را بهترین نوع حجاب دانسته‌اند ازجمله رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت‌الله خامنه‌ای دراین‌باره می‌فرمایند: «من میگویم چادر، هم بهترین نوع حجاب است و هم نشانه ملّی ماست که هیچ منافاتی با هیچ نوع تحرّکی از زن ندارد. اگر واقعاً کار اجتماعی و کار سیاسی و کار فکری به معنای تحرّک باشد، لباس رسمی زن می‌تواند چادر باشد که بهترین نوع حجاب است. البته می‌توان محجّبه بود و چادر هم نداشت. منتها همین‌جا هم باید آن مرز را پیدا کرد. عده‌ای از چادر فرار می‌کنند به خاطر اینکه هجوم تبلیغاتی غرب دامن‌گیرشان نشود. امّا از چادر فرار می‌کنند به آن حجاب واقعی بدون چادر هم رو نمی‌آورند چون آن را هم غرب موردتهاجم قرار می‌دهد. تصور نکنید اگر ما فرضاً چادر را کنار گذاشتیم آن مقنعه کذایی را... درست کردیم، دست از سرما برمی‌دارند. نه، آنها به این چیزها قانع نیستند، بلکه می‌خواهند همان فرهنگ منحوس را در اینجا مثل زمان شاه که زن اصلاً حجاب و پوشش نداشت عمل بشود». [2]
-------------------------
پی‌نوشت:
[1]. نهج البلاغه، سید رضی، نامه 31.
[2]. فرهنگ تهاجم فرهنگی، مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای، تهران، سازمان مدارک فرهنگ انقلاب اسلامی، چاپ اوّل، 1373، ص 261 ـ 262.
