چشمانی که فریاد می‌زنند: کاش رمضان زودتر بیاید رمضان ماه کمک به نیازمندان

چشمانی که فریاد می‌زنند: کاش رمضان زودتر بیاید

رمضان ماه کمک به نیازمندان

 

ماه میهمانی خدا از راه رسیده و هر لحظه و ثانیه آن برای روزه داران عبادت است.گرمای هوا، مدت طولانی سحر تا افطار کلافه ات می کند اما باز هم ادامه می دهی چون به خالقی که تو را آفریده اطمینان داری،چون مطمئنی رازی پشت این حکم است که برای سلامت روح و جسمت مفید خواهد بود و در مسیر آتی زندگیت به کمکت خواهد آمد. 
فلسفه وجودی این ماه درک گرسنگانی است که از آنها در طول سال غفلت کرده ایم، کشیدن رنج فقرایی است که اگر من و تو و همه ثروتمندان جامعه رفتار اقتصادی- دینی می داشتیم نباید به وجود می آمدند. اما اکنون به دلیل غفلت عمدی یا سهوی ما دچار آن شده اند. چه نکته ریزی را در قالب پیامک اشاره می کردند و دست به دست می‌چرخید.. نه.. ما نمی توانیم درد گرسنگان را درک کنیم چون ما مطمئنیم که افطاری هم هست اما آنها... 
همه این یادآوری ها از فلسفه روزه برای این بود که اشاره کنیم به اتفاق پسندیده شبهای رمضان که عده ای هر چند با دستان خالی اما پر قدرت رقم می‌زنند. از برگزاری جشن های مختلف و گلریزان‌های علنی سیما تا کارهای خدا پسندانه مردم در شبهای تاریک بعد از افطار در قالب طرح‌های مردمی و یا سازمان یافته هر کس در حد بضاعت خود سعی در کمک به نیازمندان در ماه رمضان دارد، حتی برخی با اهدای خون خود در این مسیر قدم می گذارند و به کمک نیازمندان می شتابند اما کل ماه رمضان ۳۱ روز است و درد فقرا ۳۶۵ روز...کاش این درد را در همه روزهای سال درمانی بود. کاش می شد به همه نیازمندان در طول سال کمک کرد. 
راه حلی برای این کاشها وجود دارد اگر کسی واقعا بخواهد. اگر همه مردم اراده کنند و طبق اقتصاد اسلامی خمس و زکات و باقی وجوهات شرعی را درست بپردازند، اگر حق دیگران را رعایت کنند اگر ارگان پرداخت این وجوهات را درست بیابند و یا خودشان افراد موجه را برای پرداخت این وجوه بر گزینند نیازمندی نمی‌ماند که بخواهیم غصه روزهای باقی مانده ماه رمضان را برایش بخوریم. مردم ما مهربانند اما ای کاش عده ای که حق مردم را می‌خورند و عین خیالشان نیست، عده ای که سودهای حرام را در قالب هزار قواعد از خود درآوری و فریبکارانه می پیچند و به خورد مردم می‌دهند، ای کاش همه آنهایی که به بیت‌المال دسترسی مستقیم دارند هم مهربان بودند و یادشان می‌ماند این اعتبارات سهم آن فقیرهایی که خداوند برای امتحان ما پیش رویمان قرار داده هم هست. در همین زمینه بد نیست فرازی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در خطبه‏هاى نماز عید فطر سال ۱۳۸۱ را مرور کنیم. 
توصیه رهبری برای کمک به فقرا 
رهبر انقلاب اسلامی در بخشهایی از بیاناتشان در عید فطر سال ۱۳۸۱ فرمودند: به برکت ماه رمضان، براى مسلمان فرصتى پیش مى‏آید که باید از آن در جهت تقویت حیات معنوی و نشاط مادّىِ خود استفاده کند. یکى از درسهاى بزرگ ماه رمضان که در خلال دعا و روزه و تلاوت قرآن در این ماه باید آن را فرا بگیریم و استفاده کنیم، این است که با چشیدن گرسنگى و تشنگى، به فکر گرسنگان و محرومان و فقرا بیفتیم. در دعاى روزهاى ماه رمضان مى‏گوییم: «الّلهم اغن کلّ فقیر. الّلهم اشبع کلّ جائع. الّلهم اکس کلّ عریان». این دعا فقط براى‏( مفاتیح‏الجنان: دعاى یومیه ماه مبارک رمضان ( خواندن نیست؛ براى این است که همه خود را براى مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محرومیت از چهره محرومان و مستضعفان موظّف بدانند. این مبارزه، یک وظیفه همگانى است. در آیات قرآن مى‏خوانیم: «أرایت الّذى یکذب بالدّین. فذلک الّذى یدعّ الیتیم. و لایحضّ على طعام المسکین» ( ماعون: ۳ - ۱). یکى از نشانه‏هاى تکذیبِ دین این است که‏ انسان در مقابل فقر فقیران و محرومان بى‏تفاوت باشد و احساس مسئولیت نکند. در ماه رمضان، به برکت روزه، طعم گرسنگى و تشنگى و نرسیدن به آنچه اشتهاى نفس انسان است را درک کردیم و چشیدیم. این باید ما را به احساس مسئولیتى که اسلام در قبال مسئله مهمّ فقر و فقیر از یکایک مسلمانان خواسته است و بر دوش آنان وظیفه نهاده است، نزدیک کند. .... 
همه باید خود را موظّف به مواسات بدانند. مواسات یعنى هیچ خانواده‏اى از خانواده‏هاى مسلمان و هم‏میهن و محروم را با دردها و محرومیتها و مشکلات خود تنها نگذاشتن؛ به سراغ آنها رفتن و دست کمک‏رسانى به سوى آنها دراز کردن. امروز این یک وظیفه جهانى براى همه انسانهایى است که داراى وجدان و اخلاق و عاطفه انسانى هستند؛ اما براى مسلمانان، علاوه بر این‏که یک وظیفه اخلاقى و عاطفى است، یک وظیفه دینى است. 
به همسایه‏ها و فقرا رسیدگى کنید. یکى از عواملى که نمى‏گذارد دست کسانى که توانایى کمک دارند، به یارى فقرا دراز شود، روحیه مصرف‏گرایى و تجمّل در جامعه است. براى جامعه بلاى بزرگى است که میل به مصرف، روزبه ‏روز در آن زیاد شود و همه به بیشتر مصرف کردن، بیشتر خوردن، متنوّع تر، خوردن، متنوّع‌تر پوشیدن و دنبال نشانه‏هاى مُد و هر چیز تازه براى وسایل زندگى و تجمّلات آن رفتن، تشویق شوند. چه ثروتها و پولهایى که در این راهها هدر مى‏رود و از مصرف شدن در جایى که موجب رضاى خدا و رفع مشکلات جمعى از مردم است، باز مى‏ماند! 
اما به جز یادآوری بیانات رهبر معظم انقلاب اگر سری به زندگی حضرت علی(ع) و همه ائمه بزنیم می بینیم که آنها در همه روزها و فصول انفاق و کمک به فقرا را توصیه کرده بر این امر در ماه مبارک رمضان تاکید فراوان دارند. امید است ضمن رعایت اخلاق اسلامی در کارهای یکساله خود بتوانیم با کمک به نیازمندان واقعی ضمن جمع ثوابی کثیر برای خود، دل کودکی و خانواده نیازمندی را شاد کنیم. دلی که شاید با توجه به کوتاهی ما در ماه های دیگر سال مدام آرزو می‌کند: کاش زودتر رمضان بیاید!