لذت دعا و مناجات با خدا

لذت دعا و مناجات با خدا

یکی از ویژگی های انسان، نیاز به لذت است؛ هم جسم او لذت طلب است و هم روحش. با این تفاوت که لذت جسمی همگانی است و زود درک می شود، ولی لذت روحی ـ معنوی چنین نیست و همه کس از آن بهره مند نخواهد بود،

بلکه شرایط و مقدمه هایی دارد که اگر رعایت شود و مدتی استمرار یابد اندک اندک به دست می آید و اگر حاصل شد، به یقین، با هیچ لذت مادی نمی توان آن را مقایسه کرد.
در حدیث قدسی آمده است که خداوند عزوجل فرمود: «اَنَا جَلیسُ مَنْ ذَکَرَنی؛ من هم نشین کسی هستم که مرا یاد کند.» اگر هم نشینی با خداوند ستایش شونده را درک کنیم، لذتی می بریم؟! آیا هیچ لذت جسمی را با این لذت روحی یارای مقایسه هست؟
;برون رفتند از خود تا که دریابند دلبر را     ;تو در کنج قفس منزلگه عنقا نمی دانی
فرق میان لذت جسمی و روحی، همانند تفاوت میان حیوان و انسان است. یکی از عرفا فرموده است: اگر شاهان و شاه زادگان می دانستند چه لذتی در مناجات است، تاج و تخت را کنار می گذاشتند و به مناجات روی می آوردند.
;هر که را ذوق دین پدید آید     ;شهد دنیاش کی لذیذ آید
دعا وسیله تکامل روح و رسیدن به بهجت معنوی است که کم کم انسان را به عشق حق می رساند و او را چون قطره ای، در دریا محو می کند.
;دل به عشق خدای یکتا ده     ;قطره ای را رهی به دریا دِه
;تا نماند ز عاشقان اثری     ;خاک مجنون به آب لیلا دِه

فیض کاشانی
پس بیاییم و دعا را فقط وسیله یی برای رفع حوایج مادی ننگریم تا از لذت های معنوی آن نیز بهره مند گردیم.
برگی از مناجات های حضرت سجاد علیه السلام
طاووس فقیه نقل کرده است: امام سجاد علیه السلام از سر شب تا سحرگاه به عبادت می پرداخت، آن گاه رو به آسمان می کرد و با صدای بلند گریه و مناجات می کرد. گاهی به خود می گفت: وای بر من! هر چه از عمرم می گذرد، گناهانم زیاد می شود و توبه نمی کنم. آیا وقت آن نرسیده است که از پروردگارم حیا کنم؟ و گاهی نیز به خدا عرض می کرد: «خدایا! آیا واقعا مرا به خاطر گناهانم می سوزانی؟ پس امید و محبتم به تو چه می شود؟ خدایا! چنان از فرمانت سرپیچی می کنیم که گویا نمی بینی! و چنان حلم می ورزی که گویا کسی تو را معصیت نکرده! خدایا! چنان به مردم نیکی می نمایی که گویا محتاج آنهایی، در حالی که تو سَرورِ بی نیازی».
طاووس گوید: امام سجاد علیه السلام ناگهان به حالت سجده روی زمین افتاد. دیدم سجده اش طول کشید. نزدیک شدم، سرش را به دامن گرفتم، دیدم از حال عادی خارج شده است. گریه کردم، اشکم روی صورت مبارکش ریخت. به هوش آمد و فرمود: کیست که مرا از توجه به معبودم بازداشت؟
;هر که با تو آشنا شد از جهان بیگانه گردد     ;ترک خان و مان بگوید دست از جان هم بشوید
;هر که او روی تو بیند بر تو کی غیری گزیند     ;جز حدیث تو نگوید جز وصال تو نجوید

فیض کاشانی
دلدادگان محبوب
گویند کسی به دیدار اویس قرنی رفت. پس از سلام و احوال پرسی، اویس پرسید: برای چه به اینجا آمده ای؟ گفت: آمده ام با تو مأنوس باشم. اویس با تعجب پرسید: مگر کسی، به غیر خدا هم انس می گیرد؟ آیا اویس ها در انس با خدا چه یافته اند که چنین بی قرار و شیدا در پی اویند و نمی توانند دل به دیگران بسپارند و آیا ما را چه شده است که از چنین لذتی محروم گشته ایم و از انس با دیگران بیش از انس با حضرت معبود لذت می بریم؟
;رازی است مرا راز گشایی خواهم     ;دردی است به جانم و دوایی خواهم
;گر دوست وفایی نکند بر درویش     ;با جان و دلم از او جفایی خواهم
امام خمینی رحمه الله
دعای عاشقان
اگر در سیره اولیا دقت کنیم و محتوای دعاهای آنان را ببینیم، متوجه می شویم که آنها از خواستن حاجات عادی زندگی ساکتند و زمام کار را به دست خدا داده اند.
;قوم دیگر می شناسم ز اولیا     ;که دهانْشان بسته باشد از دعا
;از رضا که هست رام آن کرام     ;جستن دفع قضاشان شد حرام
;هر چه آید پیش ایشان خود بود     ;آب، حیوان گردد ار آتش بود
مثنوی مولوی
دعاهای آنان سخنان عاشقانه ای است که با محبوب خویش در میان می گذارند و با خدا عشق بازی می کنند.
امام سجاد علیه السلام بیان می دارد: «بار الها! کیست که مزه محبت تو را چشید و غیر تو را خواست؟ و کیست که به مقام قرب تو انس یافت و لحظه ای از تو روی گردانید؟» و باز عرض می کند: «دیدارت نور چشم من است و رسیدن به تو آرزوی دلم و شوقم، به سوی تو و وَلَه من، در محبت تو و دلدادگی ام در هوای توست».
در دعای دیگر همچون طفلی که دامن مادر را گرفته و رها نمی کند تا خواسته اش را بگیرد، چنین گوید: «خدای من، آقای من! به عزت و جلالت سوگند! اگر مرا به گناهانم بازخواست نمایی، من نیز عفوت را می طلبم و اگر به پستی ام مؤاخذه کنی، من نیز کرمت را خواستارم و اگر مرا به جهنم ببری، به دوزخیان خبر می دهم که من تو را دوست دارم. ای خدا و آقای من! اگر تنها دوستانت را می بخشی، پس گناهکاران به کجا پناه ببرند؟».
لذت اولیای خدا
با دقت در دعاهای اولیای الهی متوجه می شویم که آنان چه حال خوشی دارند و چه اندازه از مناجات و انس با حق لذت می برند. امام سجاد علیه السلام فرمود: «اگر خانواده ام و دیگر مردم بر من حقوقی نداشتند که ناچار از پرداختن به آنها باشم، چشم را به آسمان و دل را به خدا متوجه می ساختم و تا پایان عمر از آن روی نمی گرداندم.» و از یکی از اولیا نقل شده است: ای کاش عمر من از ازل تا ابد بود و من مقام آن را در یک سجده به سر می آوردم!
;شب همه شب ما و تمنای او     ;خواب نداریم ز سودای او
;شب دم از افسانه او می زنیم     ;روز درِ خانه او می زنیم
وحشی بافقی
راه کار
فردی به حضور یکی از اولیای خدا رسید و عرض کرد: چه می شود، اگر گوشه چشمی به ما کنید و ما را هم ره بنمایید تا به لذتی رسیم و روحمان به پرواز درآید؟ مرد خدا با لحنی مشفقانه به او چنین فرمود: عزیزم، خدا برای همگان است و هیچ کس از درگاهش محروم نیست، کافی است تو هم به طرف او حرکت کنی. او پرسید: چگونه؟ گفت: اول از گناه بپرهیز. سپس با انجام وظایف بندگی، خود را به او نزدیک کن تا لذت انس با او را بچشی؛ زیرا خود فرموده است که طالب دنیا از لذت مناجات با من محروم است. گفت: دوست دارم چنین کنم، اما نمی توانم. فرمود: عزیزم! مردم بازِ شکاری را کم کم رام می کنند. بلی اگر بخواهی به یک باره نفْس را رام کنی، مشکل است؛ اما آهسته آهسته می شود آن را رام کرد. پرسید: چرا زود از نماز و دعا خسته می شوم؟ گفت: موانعی وجود دارد، اگر آنها را برطرف سازی، نه فقط خسته نمی شوی، بلکه غرق در سرور و لذت می گردی. سؤال کرد: آن موانع چیست؟ فرمود: امام سجاد علیه السلام در «دعای ابوحمزه» آنها را برشمرده است. آن دعا را زیاد بخوان و در آن تدبر کن. گفتم: نخستین خواسته ام چه باشد؟ گفت: خودِ رفیق؛ چون یکی از اسم های خدا رفیق است. تعجب کردم و گفتم: آیا واقعا خدا رفیق است؟ گفت: رفیق حقیقی خداست و کسی رفیق تر از او پیدا نمی شود. جز خدا کدام رفیق است که به او بدی کنی و او دم به دم بیشتر به تو خوبی کند؟ دیدم درست می گوید. گفتم: از این رفیق چه بخواهم؟ گفت: سر را به طرف آسمان بلند کن و صادقانه بگو: رفیق! دوستت دارم؛ ولی این را بدان، تو که نان و نمک رفیق را می خوری، مواظب باش نمکدان را نشکنی. سر را به سوی آسمان بلند کردم، گفتم: ای رفیق شفیق! دوستت دارم. خدایا! تا کنون هر چه خواستم برای خودم بود. مرا ببخش که غیر تو را طلب کردم. خدایا! شنیده ام همت بلند را دوست داری، به من همت بلندی عطا کن که به کمتر از رسیدن به رضا و لقای تو قانع نشوم!
;الهی دلی ده که جای تو باشد     ;لسانی که در وی ثنای تو باشد
;الهی بده همتی آن چنانم     ;که سعیم وصول لقای تو باشد
;ای چنانم کن از عشق خود مست     ;که خواب و خورم از برای تو باشد
;الهی عطا کن به فکرم تو نوری     ;که محصول فکرم دعای توباشد
طوطی همدانی



...............................
پدید آورنده : علی اصغر رضایی

 

فوائد ازدواج - بخش دوم / قسمت چهارم

فوائد ازدواج - بخش دوم / قسمت چهارم

ازدواج و تأسیس کانون زندگی مشترک خانوادگی، یکی از بهترین و مهم ترین رسوم اجتماعی انسان ها است که از فطرت و آفرینش ویژه ی آنها مایه می گیرد سنتی است بسیار مقدس و مفید که مورد قبول انسانها در طول تاریخ بوده است.

به گزارش ساجده، در بخش قبلی خبر تعدادی از فوائد ازدواج مطرح شد و ادامه ی انها را امروز تقدیمتان می کنیم:

4- 1 تولید فرزند و بقای نسل :  طبق بیان قرآن، ازدواج وسیله ای برای تولید و بقای نسل در انسان و حیوان است: «جَعَلَ لَکم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجاً وَ مِنَ الأَنْعَامِ أَزْواَجاً یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ »[1] برای شما آدمیان از جنس خودتان زنانرا هم جفت شما قرار داد و نیز چهارپایان را جفت آفرید تا باین ( تدبیر) ازدواج شما را خلق بی شمار کند.

   در این آیه بقای نسل به عنوان هدف ازدواج معرفی شده است.  گرچه جمله ی «یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ » تکثیر نسل انسان را بیان داشته است، در این جهت، میان انسانها و چارپایان و گیاهان فرقی نیست.  

 یکی از خواسته های غریزی انسان ، نیاز فطری به پدر و مادر شدن است و پاسخ به این خواسته با ازدواج تأمین می شود. در سایه ی ازدواج است که نسلی دارای اصل و نسب پدید می آید . قرآن در آیاتی ، فرزند را زینت زندگی دنیا شمرده که بیان گر رغبت انسان به داشتن فرزند و برقرار شدن رابطه ی پدر و مادر با فرزند است. [2]

  « الْمَالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَوۀ الدُّنْیَا»[3] مال و فرزندان زیب و زینت حیات دنیاست.

داشتن فرزند به صورت ثمره ی ازدواج ، با تعبیرهای گوناگونی در قرآن آمده است، پس از این که می گوید: « نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَّکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنى شِئْتُمْ » [4]زنان شما محل بذر افشانی شما هستند پس هر زمان که می خواهید. یادآور می شود که بکوشید از این فرصت بهره گیرید و با پرورش فرزندان صالح و شایسته که به حال دین و دنیای شما مفید باشند، اثر نیکی برای خود از پیش بفرستید. [5] انسان می تواند یادگاری شایسته به نام فرزند صالح تحویل جامعه دهد ثمره ی صالحی که چه بسا به مصلحی بدل شود، با فکر و اندیشه ی خود عالمی را دگرگون می سازد روشن است که با خودداری از ازدواج ظهور چنین مصلحانی ممکن نخواهد بود. [6]

   از دیدگاه اسلام وجود فرزند صالح برای پدر و مادر یک عمل نیک محسوب می شود که در سعادت دنیا و آخرت آنان موثر خواهد بود. .

« قالَ رسولُ الله  (ص): تَناکَحُوا تَکَثَّروا فانّی اُباهِی بِکُمُ الاُممَ یَومَ القِیامهِ وَ لَو بِالسِّقطِ»[7] رسول خدا (ص)می فرمایند: تزویج کنید تا صاحب فرزند شوید و بر تعداد شما افزوده شود زیرا من در قیامت با امتهای دیگر به وسیله ی کثرت شما مباهات می کنم ، حتی به وسیله ی فرزندی که ساقط شده است.

  و نیز می فرمایند: « ما یَمنعُ المُومنُ اَن یَتَّخذَ اَهلاً لَعلَّ اللهَ یَرزقُه نَسمۀً تَثقلُ الارضَ بِلا الهَ الا اللهُ»[8] پیامبر (ص) می فرمایند: چه مانع دارد که مؤمن برای خودش همسری تهیه کند، شاید فرزندی به او عطا کند که با گفتن کلمه ی لا اله الا الله زمین را سنگین نماید.

در حقیقت زوجها هستند که رشته ی پیوند بین اعضای یک نسل را از طریق فرزندان خود به وجود می آورند. در هر صورت میل به داشتن فرزند و تداوم نسل ها از انگیزه ها و اهداف بسیار مهمی است که در طول دوره های گوناگون همواره عامل مهم ازدواج و تشکیل خانواده بوده است. [9]

 

فوائد ازدواج / قسمت سوم

فوائد ازدواج / قسمت سوم

ازدواج و تأسیس کانون زندگی مشترک خانوادگی، یکی از بهترین و مهم ترین رسوم اجتماعی انسان ها است که از فطرت و آفرینش ویژه ی آنها مایه می گیرد سنتی است بسیار مقدس و مفید که مورد قبول انسانها در طول تاریخ بوده است.

به گزارش ساجده، ازدواج از ضروریات زندگی انسان به شمار می رود و ترک آن یک امر غیر متعارف و خروج از سنت اجتماعی، محسوب می شود. ازدواج اگر با اندیشه و بر طبق معیارهای صحیح انجام بگیرد فوائد و منافع مهمی را در بر دارد که به پاره ای از آنها اشاره می شود. [1]

1. اجرای فرمان دستور الهی :

خدای سبحان و حکیم، با مشیت حکیمانه ی خود ، برای بقای نسل هر آفریده ای ، آن را جفت ( نر و ماده) آفریده است و نیز او جل و علا برای تولید و تکثیر انسان ها این طبیعت را بنا نهاد تا بر اساس فرمان دستورش به سوی کمال حرکت کنند.

خداوند در قرآن می فرماید:

« یَأَیهَا النَّاس اتَّقُوا رَبَّکُمُ الَّذِى خَلَقَکم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَۀٍ وَ خَلَقَ مِنهَا زَوْجَهَا وَ بَث مِنهُمَا رِجَالاً کَثِیراً وَ نِساءً » [2] ای مردم بترسید از پروردگار خود، آن خدائیکه همه شما را از یک تن بیافرید و هم از آن جفت، او را خلق کرد و از آن دو تن مرد و زن فراوان بر انگیخت .

هر یک از زن و مرد ، به گونه ای دارای دستگاه تناسلی هستند، که کار هر کدام با پیوستن به دیگری ، کامل می گردد و از آفرینش این دو به هم، تکثیر نسل و بقای نوع، تحقق می یابد.

خداوند سبحان برای انسان ها از جنس خودشان همسرانی آفرید و محبت آنان را در قلبشان نهاده و همه ی انسانها را سفارش به این امر کرده تا از الطاف بی نهایت خویش بر آنها فرو فرستد.

انسان ها در پی اجرای فرمان و دستور الهی دنبال تولید و تکثیر نسل رفته و با از دواج، این خواسته را تحقق می بخشند. [3]

فضیلت ازدواج / ازدواج و اعمال عبادی + قسمت دوم

فضیلت ازدواج / ازدواج و اعمال عبادی + قسمت دوم

خلقت پروردگار در دنیا به گونه ای است که هر آفریده ای نیاز به آفریده ی دیگر دارد تا تکمیل شود، از آنجا که انسان خلیفه ی خدا در روی زمین می باشد، و ارزش و مقام او از سایر مخلوقات عالم بالاتر می باشد، برای او نیز جفت آفریده است.

 به گزارش ساجده،  ازدواج و تشکیل خانواده آن چنان در وجود انسان تأثیر می گذارد و ارزش او را بالا می برد و شخصیت او را رشد می دهد، که اعمال و عبادتهایش نزد خداوند و فرشتگان از ارزش والائی برخوردار می شود، به طوری که ارزش آنها چند ده برابر می گردد.

حضرت امام جعفر صادق (ع) می فرمایند « رَکعَتان یُصلّیهما المُتزوجٌ اَفضلُ مِن سَبعینَ رَکعه یُصلّیهما اَلعَزَب» [1]؛ دو رکعت نماز که انسان متأهل بخواند، افضل و بالاتر از هفتاد رکعت نماز که انسان مجرد و عزب بخواند.

رسول خدا (ص) می فرمایند: « مَن تَزوَّجَ اََحرزَ نِصفَ دینِهُ»[2] ؛ هر کس که ازدواج کرد نصف دینش را حفظ کرده است.

 

کانونی که به وسیله ی ازدواج به وجود آید ، مورد محبت و لطف خداست و با نظر رأفت و مهربانی به آن می نگرد . این مطلب را سفیر بزرگ الهی، پیامبر اکرم (ص) از جانب خداوند برای ما بیان فرموده اند: « ما بُنِیَ فِی الاِسلامِ بِناءٌ اَحبُّ اِلی اللهُ – عزّ وَ جَلَّ -  وَ اَعزُّ مِنَ التَّزویجِ» [3]هیچ کانونی در اسلام به پا نشده است که نزد خداوند محبوبتر و عزیزتر از کانون ازدواج باشد.

چه سعادت و نعمتی بالاتر از این که خداوند کانون و کاشانه ی انسان را دوست بدارد . آن هم در حد اعلای دوست داشتن و با نظر محبت و رأفت و لطف به آن بنگرد.

 

ازدواج پیروی از سنت پیامبر(ص) :

تعریف ازدواج از دیدگاه اسلام + قسمت اول

تعریف ازدواج از دیدگاه اسلام + قسمت اول

زوج در لغت به معنای هر یک از دو همسر مرد و زن ( نرینه و مادینه) و از حیوانات که با هم جفت هستند و آمیزش جنسی نموده اند گفته می شود و همچنین به هر دو جفتی، چه در مزواجت و یا در غیر آن مثل جفت کفش و نعلین و نیز به هر دو چیزی که شبیه یا مانند باشند خواه شباهتی یکسان و یا نا همسان باشد باز هم زوج گویند.

به گزارش ساجده،  ازدواج مرحله ی مهمی از تشکیل خانواده است که بیش از همه ی مراسم و رویدادهای زندگی انسان در جنبه های متعدد فردی و زیستی و اجتماعی ، امری جهانی و از نظر هدف ثابت و پایدار است. این فرآیند عبارت است ازکنش متقابل مردو زنی که برخی شرایط قانونی را تحقق بخشیده اند . ازدواج  بین فرهنگ و طبیعت تعادل برقرار می کند و از نوعی تقدس برخوردار است و در مقایسه با سایر روابط انسانی ، تمامیتی بی نظیر دارد . بدین معنا که ابعاد زیستی، اقتصادی ، عاطفی، روانی  و اجتماعی زندگی را پوشش می دهد. [1]

تعالیم اسلام نیز بر نکات فوق در ازدواج تأکید دارد، هر چند برخی را بیشتر مورد توجه قرار می دهد. اسلام ازدواج را قراردادی با شرایط ویژه می داند. [2] و نسبت به ملل و ادیان دیگر، برای مسلمانان در ازدواج شرایط بیشتری مقرر کرده است. هر چند ازدواج سایر فرهنگ ها را در ظرف و قالب خود به رسمیت می شناسد . در این رابطه می توان به مواردی اشاره کرد که اولیای دین b به شدت با کسانی که به افرادی از فرهنگ های دیگر نسبت زنا می دانند برخورد کرده و ازدواج آنها را به رسمیت می شناختند، هر چند بر خلاف شرایط ازدواج در اسلام صورت گرفته باشد. [3]

نکته ی دوم ، استحکام این قرار داد است :

اهداف اسرائیل از تعرض به مسجد الاقصی

                  

 یقینا تصمیم گیری‌های شهرک نشینان که عموما مسلح هستند می‌تواند موجب افزایش بحران در مناطق اشغالی شود و می‌توان گفت آنها باید منتظر یک انتفاضه گسترده‌تر در سرزمین‌های اشغالی بود.

اخبار حاکی از آن است که درگیری ها  طی روزهای گذشته  تشدید یافته  و صدها تن از نمازگزاران فلسطینی  مصدوم  و تعدادی نیز دستگیر شده اند.بر طبق آخرین اخبار منتشر شده از سوی رسانه ها تعداد زخمی ها متجاوز از یکصد نفر بوده و تعداد قابل توجهی نیز توسط نیروهای امنیتی و پلیس رژیم جعلی صهیونیستی در این مکان مقدس بازداشت شده اند .

باید به این موضوع اندیشید و پاسخ داد که چه عواملی باعث شد تا رژیم صهیونیستی از دو روز پیش با حمله و تعرض به مکان مقدسی چون مسجد الاقصی که مورد توجه همه ادیان قرار دارد چنین جسارت بزرگی را در پیش روی مسلمانان جهان مرتکب شود و هدف اسرائیل از تهاجم گسترده و زخمی و مجروح کردن تعداد بیشماری از مسلمین در محل عبادتشان چیست ؟

بی تردید همزمان شدن  آغاز سال جدید عبری یا یهودی در دو روز گذشته و اتفاقات رخ داده نشانگر توطئه ای علیه مسلمین و مقدس ترین مکان آنها  به عنوان اولین قبله مسلمانان از سوی رژیم اشغالگر است .یقینا این مسئله با هدایت و حمایت پلیس رژیم جعلی صهیونیستی امکان پذیر شده  تا شهرک نشینان یهودی با حمایت پلیس رژیم جعلی صهیونیستی بتوانند از یکی از درهای اصلی مسجد وارد این مکان مقدس شده و با حمایت پلیس اسرائیل با تیراندازی و پرتاب  بمب های دود زا به سمت نمازگزاران فلسطینی موجب چنین بحرانی در دو روز گذشته شوند.

بی تردید یکی از عواملی که در آغاز این چالش در مسجد الاقصی تاثیر گذار بوده است و رژیم جعلی صهیونیستی بعد از سال 1967و  پیروزی بر اعراب  موفق شد بخش های وسیعی از خاک فلسطین را تحت اشغال خود درآورد، توجه به مسجد الاقصی و محقق شدن آرزوهای دور و دراز خود دارد .بی تردید  یکی از اماکنی که تحت اشغال واقع شد بخش های عمده ای از مسجد الاقصی است که بسیار مورد احترام و توجه مسلمین و دیگر ادیان حتی یهودیان قرار دارد . سال 1969 درگیری های شدیدی در این منطقه به وقوع پیوست که بخش هایی از مسجد دچار آتش سوزی و سوختگی شد .

اما از سال 1969 تاکنون درگیری و مشکل خاصی به وقوع نپیوسته  که بدین شکل با وقاحت و گستاخی به مسجد الاقصی یورش آورده شود .اما طی دو روز گذشته این درگیری ها اقدام بی سابقه ای بوده که متاسفانه با حمایت دولت رژیم جعلی صهیونیستی و آقای نتانیاهو شدت پیدا کرده و  حتی برخی از تحلیلگران مسائل سرزمینهای اشغالی و منطقه بر این باور هستند که رژیم جعلی صهیونیستی به دنبال تقسیم مکانی و زمانی مسجد مقدس الاقصی است تا به لحاظ مکانی و زمانی یهودیان بتوانند بخش هایی از مسجد مقدس را  در زمان های خاصی به اعمال عبادی خود اختصاص دهند  که این موضوع مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفته است چرا که مسجد الاقصی اولین قبله مسلمین بوده و مورد احترام مسلمین جهان قرار دارد .

متاسفانه  رژیم اسرائیل  طی سالهای اشغال که به دنبال یهودی سازی بیت المقدس و اماکن مقدسه آن بوده و حفاری هایی که در زیر اماکن مقدسه قبه الصخره و مسجد الاقصی در قدس داشته است به دنبال احیای معبد سلیمان و باقیمانده های تمدن قوم یهود در این اماکن است تا اماکن مسلمانان در فلسطین اشغالی به تدریج تخریب شود. لذا بالا گرفتن درگیری ها موجب  واکنش های مختلفی در سرزمین های اشغالی و کشورهای اسلامی شده است به نحوی که کشورهای مختلفی تعرض و اقدام جنایتکارانه پلیس امنیتی و شهرک نشینان اسرائیلی را مجکوم نموده اند .

هر چند برخی از کشورهای عرب منطقه  که از متحدین  اصلی اسرائیل محسوب می شوند به صورت ظاهری به این اقدام اعتراض کردند اما به صورت رسانه ای نتوانستند در برابر چنین فاجعه و چنایتی سکوت نمایند به نحوی که رژیم های اردن و مصر که این روزها کاملا همسو و متحد اسرائیل به شمار می روند به این اقدام تجاوزکارانه واکنش نشان داده و آن را محکوم نموده اند.

بی تردید کشورهای اسلامی خصوصا سازمان کنفرانس اسلامی و کشورهای اسلامی باید در برابر چنین اقدامات بی شرمانه و تجاوزکارانه ای به اماکن مقدس و نمازگزارن آن موضع محکم شفاف و قاطعی اتخاذ نمایند.چرا که بی ارادگی ، ضعف و سکوت کشورهای مسلمان در برابر اینگونه اقدامات منتج به گستاخ شدن نیروهای رژیم صهیونیستی و شهر ک نشینان آن خواهد شد و اگر بعد از این جنایت  عزم و اراده بین المللی برای مبارزه با اقدامات بی شرمانه و تعرض به اماکن مقدس توسط عوامل رژیم صهیونیستی به وجود نیاید باید منتظر اقدامات تلخ و ناگوارتر آینده باشیم  .یقینا  تصمیم گیری های شهرک نشینان که عموما مسلح هستند می تواند موجب افزایش  بحران  در مناطق اشغالی شود و می توان گفت آنها  باید منتظر یک انتفاضه گسترده تر در سرزمین های اشغالی بود.

بی تردید همه مسلمانان و کشورهای آزاده در برابر چنین جنایت ها و فجایع انسانی مکلف بوده و باید در برابر اقدامات بی شرمانه اسرائیل ایستادگی نمایند تا با اتفاق نظر و اجماع آرای مسلمین اقدام گستاخانه اسرائیل محکوم شده و دیگر مردم فلسطین و سایر مسلمین شاهد فجایعی به دست اسرائیل نباشند تا روزی که شاهد نابودی و محو این غده سرطانی از دل زمین باشیم.

موعود در دین یهود (بخش 9)

                  

 در 9 شماره گذشته، به صورت اختصاصی به نگاه یهود به موعود آخرالزمان، و جایگاه سرزمین بیت‎المقدس در آستانه و پس از ظهور اشاره کردیم. در این شماره به عنوان آخرین شماره مقالات «موعود در دین یهود» در نظر داریم ضمن بررسی سه فراز دیگر از کتاب مقدس، به جمع بندی اجمالی نگاه آخرالزمانی یهودیت، بپردازیم.

بسم‌الله الرحمن الرحیم

بشارت ظهور حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ در کتاب «صفینای نبی»

در این کتاب که یکی از کتب انبیای پیرو تورات است، بشارت ظهور حضرت ولی عصر ـ علیه السّلام ـ چنین آمده است:

«...خداوند در اندرونش عادل است و بی‌انصافی نمی‌نماید. هر بامداد حکم خود را روشن می‌سازد و کوتاهی نمی‌کند، اما مرد ظالم حیا را نمی‌داند. امت‌ها را منقطع ساخته‌ام که برج‌های ایشان خراب شده است و کوچه‌های ایشان را چنان ویران کرده‌ام که عبور کننده نباشد. شهرهای ایشان چنان منهدم گردیده است که نه انسانی و نه ساکنی باقی مانده است. و گفتم: کاش که از من می‌ترسیدی و تأدیب را می‌پذیرفتی...

بنابراین، خداوند می‌گوید: برای من منتظر باشید تا روزی که به جهت غارت برخیزم؛ زیرا که قصد من این است که امت‌ها را جمع نمایم و ممالک را فراهم آورم تا غضب خود و تمامی حدّت خشم خویش را بر ایشان بریزم، زیرا که تمامی جهان به آتش غیرت من سوخته خواهد شد؛ زیرا که در آن زمان، زبان پاک به امت‌ها باز خواهم داد تا جمیع ایشان اسم یهوه ـ خدا ـ را بخوانند و به یک دل او را عبادت نمایند.»(2)

بشارت ظهور حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ در کتاب «دانیال نبی»

در کتاب دانیال نبی نیز بشارت ظهور حضرت مهدی ـ علیه السّلام ـ مطابق بشارات انبیای گذشته، چنین آمده است:

«... امیر عظیمی که برای پسران قوم تو ایستاده (قائم) است، خواهد برخاست. و چنان زمان تنگی خواهد شد که از حینی که امّتی به وجود آمده است تا امروز نبوده، و در آن زمان هر یک از قوم تو، که در دفتر مکتوب یافت شود رستگار خواهد شد. و بسیاری از آنانی که در خاک زمین خوابیده‌اند بیدار خواهند شد، اما اینان به جهت حیات جاودانی و آنان به جهت خجالت و حقارت جاودانی. و حکیمان مثل روشنایی افلاک خواهند درخشید، و آنانی که بسیاری را به راه عدالت رهبری می‌نمایند مانند ستارگان خواهند بود تا ابد الآباد.

اما تو ای دانیال! کلام را مخفی‌دار و کتاب را تا زمان آخر مهر کن. بسیاری به سرعت تردّد خواهند نمود و علم افزوده خواهد گردید... خوشا به حال آن که انتظار کشد.»(3)

در این بشارت نکات چندی وجود دارد که برخی از آنها را به طور اختصار توضیح می‌دهیم:

1ـ شخص مورد بشارت که در نخستین فراز بشارت مزبور به عنوان «ایستاده» از او تعبیر شده است، قائم آل محمد ـ علیهم السّلام ـ است که بزرگترین نماینده‌ی انبیای الهی است، و دعوت تمام پیامبران خدا را یکجا در حکومت حقّه‌ی خود آشکار ساخته، آیین الهی را بر سرتا سر کره‌ی خاکی حکم فرما می‌نماید.

2ـ منظور از «زمان تنگی»، زمانی بیدادگری‌ها، سختی‌ها، فشارها، ظلم و ستم‌هایی است که قبل از ظهور آن حضرت در سراسر جهان پیدا می‌شود، چنان که در روایات اسلامی آمده است: «یَمْلَأُ الأرضَ قِسطاً و عَدلاً کَما مُلِئت جوراً و ظلماً.»

3ـ منظور از: «آنانی که در خاک زمین خوابیده‌اند»، گروهی از اموات می‌باشند که در دولت با سعادت حضرت مهدی ـ علیه السّلام زنده می‌شوند، و برخی از آنان از یاران آن حضرت می‌گردند و در رکاب حضرتش می‌جنگند و برخی دیگر به سزای اعمال ناشایست خود می‌رسند.

آنچه تا کنون پیرامون موعود در دین یهود به رشته تحریر درآمد، در حقیقت متونی از تورات است که جایگاه اعتقاد به منجی نهایی در این دین را مشخص می‎سازد و همان‎گونه که پیش از این اشاره  و فرازهای مختلفی

از این کتاب مرور گردید، نشانه‎هایی در این کتاب مبنی به ظهور حضرت مهدی(عج) یعنی همان منجی مورد قبول شیعیان وجود دارد.

نکته لازم به ذکر این است که آنچه به عنوان موعود در دین یهود شناخته‎شده، به صورت ماهوی با آنچه امروز در میان صهیونیست‎ها به عنوان اعتقاد به آخرالزمان در جریان است، متفاوت می‎باشد.

در توضیح باید گفت آنچه امروز به عنوان دیدگاه‎های صهیونیستی در میان یهودیان، مسیحیان و حتی برخی مسلمانان در جریان است، در حقیقت، تفسیر به رأی بخش‎هایی از تورات و انجیل به نفع یهودیان است که نیازمند بررسی فراوان و ارائه شواهد و مدارک بسیار است که به امید خدا در  پس از بررسی موعود در ادیان ابراهیمی به آن خواهیم پرداخت.

با این وجود خوانندگان محترم می‎توانند جهت آشنایی مبسوط با مفهوم آخرالزمان و موعود نهایی در دیدگاه‎های صهیونیستی می‎توانند به سلسله جلسات سخنرانی استاد رائفی پور با موضوع «مسیحیت صهیونیسم و آخرالزمان شیعی»(روایت عهد 41 و 42 و 43) مراجعه نمایند.

ادامه دارد ...

پینوشت:
1.    تورات ، کتاب صفینای نبی، ص1363، باب 3، بندهای 5 ـ 9
2.    کتاب دانیال نبی، ص1309، باب دوازدهم، بندهای 1 ـ 12

روزه مسیحیان به نشانه همبستگی با مسلمانان

                  

 مسیحیانی از سراسر جهان با شرکت در یک کمپین اینترنتی، در کنار مسلمانان ماه مبارک رمضان را گرامی می‌دارند.

 

 

به گزارش مصاف، ایده مشارکت در روزه‌داری ماه رمضان در کنار مسلمانان، با الهام از کمپینی گرفته شد که ماه فوریه گذشته از سوی مسلمانان به نشانه همبستگی با مسیحیان برگزار شد.

در این کمپین سایبری مسلمانان با هدف ترویج دوستی و همبستگی ادیان، در ایام «لنت» یا چله مسیحیان اقدام به روزه‌داری کردند.

روزه‌داری مسیحیان متفاوت از روزه‌داری مسلمانان است و در روزی به نام «چهارشنبه خاکستر» آغاز می‌شود و به مدت 40 روز تا عید پاک ادامه می‌یابد.

در این ایام که لنت یا چله نامیده می‌شود، مسیحیان با کم کردن از لذات مادی مانند خوردن و خوابیدن، به تمرین کنترل نفس و خویشتن‌داری می‌پردازند و تلاش می‌کنند که از عادات بدی مانند تلف کردن زمان در پای تلویزیون یا مثلاً خوردن بیش از حد قند خودداری کنند.

یهودیان بهائی

تنها سران بهائیت و هیأتهای مختلف محافل ملی و محلی بهائی نبودند که متفقاً دولت اسرائیل و صهیونیسم جهانی را تأیید می‌کردند و با آن همکاری می‌نمودند، بلکه در بسیاری از نقاط جهان، به ویژه ایران اکثر بهائیان متمایل به «جهودان» و دولت اسرائیل بوده‌اند و در راستای سیاست‌ها و برنامه‌های این کشور پیش می‌رفتند.

بسم الله الرحمن الرحیم

در بسیاری از کشورها خصوصاً ایران، بهائیان داخل تشکیلات جاسوسی «موساد» شده بودند و همه جا به نفع اسرائیلیان به خبرچینی و جاسوسی مشغول بودند. این خصیصه ذاتی بهائیت نه تنها به نفع صهیونیسم جهانی و دولت اسرائیل بوده است، بلکه بهائیان هم سعی می‌کردند از وجود یهودیان در گسترش نفوذ خود استفاده کنند. آنان از بدو پیدایش، همواره تلاش می‌کردند از یهودیان، استفاده کرده، آنها را بهایی کنند. اسماعیل رائین می‌نویسد: «بیشتر بهائیان ایران یهودیان و زرتشتیان هستند و مسلمانانی که به این فرقه گرویده‌اند در اقلیت می‌باشند. اکنون سالهاست که کمتر شده مسلمانی به آنها پیوسته باشد.»(1) همچنین عبدالحسین آیتی سالها پیش از رائین در زمان حکومت رضاشاه به سلطة یهودیان بر جامعة بهایی ایران اشاره کرده و می‌نویسد: «این بشارتی است برای مسلمین که بساط بهائیت به طوری خالی از اهل علم و قلم شده که زمام را به دست مثل حکیم و اسحاق یهودی و امثال او داده‌اند.»(2)

موعود در مسیحیت / مسیح (ع) در مورد پسر انسان چه می‎گوید؟

 در شمارگان گذشته از مجموعه مقالات پیش رو، در ابتدا به بررسی نگاه ادیان غیر الهی مانند بودا و شینتو، به مقوله حکومت آخرالزمان پرداختیم و پس از آن، به صورت مبسوط، به بررسی منجی و چگونگی بشارت او، در ادیان زرتشتی و یهودیت پرداختیم. در این شماره و چند شماره آتی در نظر داریم به امید خدا، به بررسی نوع نگاه حاکم بر مسیحیت به مقوله منجی موعود، بپردازیم.

* آنچه در این مقالات با عنوان موعود در مسیحت ارائه می‎گردد با استناد به کتاب مقدس انجیل بوده و تفاوت بسیاری با آنچه امروزه به عنوان مسیحیت صهیونیسم نامیده می‎شود دارد.

بسم‌الله الرحمن الرحیم

مسیحیان و بازگشت مسیح

اندیشه بازگشت عیسی (علیه‏السلام) یکی از باورهای جامعه مسیحیت را تشکیل می‏دهد. این شوق و انتظار در بخش‏های قدیمی‏تر عهد جدید مانند رساله اول و دوم پولس به تسالونیکیان به خوبی منعکس شده است، اما در رساله ‏های بعدی مانند رساله ‏های پولس به تیموتاؤس و تیطس، همچنین رساله پطرس، به بعد اجتماعی مسیحیت توجه گشته است .

این مسأله از آن‏جا ناشی می‏شد که مسیحیان با گذشت زمان بر این دیدگاه قائل شدند که بازگشت مسیح بر خلاف تصور آن‏ها نزدیک نخواهد بود، هر چند اقلیتی از آنان بر این عقیده باقی ماندند که عیسی به زودی خواهد آمد و حکومت هزار ساله خود را تشکیل خواهد داد؛ حاکمیتی که در روز داوری پایان خواهد یافت. از همین رو از دیر باز گروه‏های کوچکی به نام هزاره گرا در مسیحیت پدید آمدند که تمام سعی و تلاش خود را صرف آمادگی برای ظهور دوباره عیسی در آخرالزمان می‏کنند.