نمونه ای از سبک زندگی مهدوی
اگر چه تمامی کسانی که بدون حساب و کتاب وارد بهشت میشوند عذاب جهنم بر آنان حرام است. اما در عین حال گروهی از انسانها به صورت خاص در روایات از آنها نامبرده شده است و این نشان از اهمیت بالای این موارد دارد و باید مورد توجه قرار بگیرد.در ادامه به بیان نام این گروه از افراد به همراه احادیثی که در این مورد آورده شده است پرداخته می شود
علائم ظهور جیست ؟
علامت در لغت عرب به معنای نشانه است. بنابراین منظور از علائم ظهور، نشانه‌هایی است که نزدیک شدن ظهور را نشان می‌دهند. با تحلیل ماهیت علائم ظهور، در می‌یابیم که علائم ظهور، نسبت به ظهور رابطه سببی ندارند یعنی این گونه نیست که به محض تحقق نشانه‌ها و علائم ظهور بگوییم پس ظهور هم حتماً تحقق خواهد یافت، بلکه تنها جنبه اعلام و کاشفیت دارند یعنی تحقق آنها کاشف از این واقعیت است که ظهور نزدیک شده است.
علائم را از جهات مختلفی می‌توان تقسیم بندی نمود.
شیعیان و اهل بیت علیهم السلام
امام زمان عج نیز مانند امام حسین علیه السلام، دست یاری تمام شیعیان را می طلبد. اما ناهمواری و سختیهای راه، عده بسیاری را از همراهی با او باز میدارد. همانگونه که غالب شیعیان از یاری حسین علیه السلام سرباز زدند.
هیچ عذری در کوتاهی نسبت به انجام وظایفی که در برابر امام زمانمان داریم، پذیرفته نیست. آیا مشکلات زندگی ما بیشتر از نسلهای قبلی است که برای یاری امامشان جان فشانیها کردند؟ آیا امکانات و تکنولوژیهای آنها بیشتر از امروز بود؟...
باید یاد بگیریم مانند اویس زندگی کنیم. او هرگز پیامبر صل الله علیه و آله را ندید، اما آنگونه زیست که پیامبر می خواست. دیدگان ما مهدی علیه السلام را نمی بیند، اما دلمان هر لحظه او را حس می کند. آیا تصمیم گرفته ایم آنگونه عمرمان را بگذرانیم که مولایمان راضی باشد؟
اگر امروز به جمع دوستان و همراهان حضرت نپیوندیم، بعد از ظهور نیز در خیل یارانش جایی نخواهیم داشت.
برگرفته از مبحث ما و امام زمان
از قرآن کریم چنین بر می‌آید که امامت، واقعیتی است که جهان لحظه‌ای بدون آن نمی‌تواند باقی بماند و تا انسانی روی زمین است وجود چنین امامی ضروری است. بنابراین وجود امام معصوم در عصر ما نیز امر مسلّم و غیر قابل تردید است.
اثبات وجود امام زمان، مسئله مهم و زیربنایی
یکی از مباحث در حوزه مهدویت، اثبات وجود امام زمان (عج) است. این نکته بسیار مهم و زیر بنائی است و اساس حرکت تخریبی مخالفان نیز برای ایجاد شبهه و شک در این رکن رکین است و در روایات ما نیز اشاره شده است که طول غیبت حضرت، باعث به وجود آمدن شک و شبهه در قلوب افراد متزلزل می‌شود تا آن جا که عده‌ای می‌گویند: اصلاً، امامی نیست و چنین فردی متولد نشده است لذا اثبات وجود امام و بلکه اثبات اضطرار به او، نکته مهمی است که در حوزه مهدی پژوهی، نقش بسزایی دارد.
بیان قرآن کریم در لزوم وجود امام در هر زمان
قرآن مجید، این حقیقت را که هر زمانی، امامی الهی برای مردم وجود دارد، و جریان هدایت اضطرار به وجودش دارد، به بیان‌های مختلفی طرح کرده است.
فهم این نکته، محتاج آن است که نخست، تعریف امام از دیدگاه قرآن برای ما روشن شود.
آیه اول درباره اثبات امامت
امامت، از نظر قرآن، تحلیل و تبیین خاصی دارد و با آنچه در عرف مردم و حتی عرف متکلمان مطرح است، فرق می‌کند. قرآن مجید می‌فرماید: «وَ إِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِی قَالَ لا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ»(1)
(و هنگامى که خدا ابراهیم را با کلماتى بیازمود و او همه را به اتمام رسانید، گفت: من تو را امام و پیشواى مردم قرار دادم. [ابراهیم] گفت: از خاندانم چطور؟ فرمود: عهد من به ستمکاران نمىرسد.)
مرحوم علامه طباطبائی(ره) می‌فرماید: «الامام هو الذی یقتدی و یأتم به الناس …..» امام کسی است که مردم به او اقتداء می‌کنند و در کردار و گفتار، از او پیروی می‌کنند.
برخی از مفسران گفته‌اند: مراد از «اماما» در این آیه، همان نبوت است. زیرا نبی کسی است که امتش در مسائل دینی به او اقتداء می‌کند.
ایشان می‌گوید: این سخن مفسران، ناصواب است. به دو دلیل:
نخست آن که «اماما» مفعول دوم برای عامل‌اش است و اسم فاعل اگر به معنای ماضی باشد: عمل نمی‌کند و باید به معنای حال و استقبال باشد تا بتواند عمل کند.
و دیگر آنکه این سخن خداوند به ابراهیم(ع)، وحی است و وحی متفرع بر نبوت است. پس قبل از مفتخر شدن به مقام امامت، نبوت را دارا بوده است و این مقام به معنای نبوت نمی‌تواند باشد.
دوم آن که این جریان در اواخر عمر حضرت ابراهیم(ع) بوده و قبل از آن ایشان، پیامبر مرسل بوده که ملائکه در مسیرشان برای هلاکت قوم لوط بر او نازل شده بودند و به او بشارت داده بودند. پس قبل از آن که امام باشد، پیامبر بوده و امامت‌اش غیر از نبوت است.
شاهد سخن این جا است که علامه طباطبایی می‌گوید منشأ این گونه تفاسیر نامربوط، عدم فهم صحیح امامت از منظر قرآن است که گروهی، آن را به «نبوت» و برخی «مطاع بودن» و عده‌ای به معنای «خلافت و وصایت و ریاست امور دین و دنیا» تفسیر کرده‌اند.
بسیاری از افراد در پی این هستند که خود را آماده ظهور حضرت صاحب الزمان (عج) کنند اما بعضی از آنان در خارج از چارچوب دستورات الهی بدنبال روشی جهت تحقق این امر می‌گردند.
این درحالی است که آن حضرت خود، کردار نامطلوب کسانی که خود را پیرو آن حضرت می‌دانند را دلیل طولانی شدن غیبتشان عنوان می‌کنند.
در ادامه متنی می‌آید که حضرت صاحب‌الزمان (عج)، در آن خود به علت طولانی شدن زمان غیبتشان می‌پردازند:
«وَلَوْ أَنَّ أشْیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ عَلَی اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنَ بِلِقائِنا، وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَصِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما یَحْبِسُنا عَنْهُمْ إِلاّ ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکْرَهُهُ وَلا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ» (۱)
"اگر شیعیان ما -که خداوند توفیق طاعتشان دهد- در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما،
علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن چه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم."
شرح:
این جملات، قسمتی از نامه‌ای است که از ناحیه مقدّس امام زمان (عج) برای شیخ مفید (ره) فرستاده شده است.
حضرت (ع) در این نامه، بعد از سفارش‌های لازم به شیخ مفید (ره) و دستورهایی به شیعیان، به امر مهمّی که سبب غیبت ایشان شده است، اشاره می‌کنند. حضرت، نبود صفا و یکدلی در بین شیعیان را سبب غیبت خود می‌شمرند.
تاریخ نشان داده است که تا مردم نخواهند و تلاش نکنند، حق بر جای خویش قرار نمی‌گیرد و حکومت به دست اهلش نمی‌رسد. تجربه حضرات معصومین امام علی، امام حسن و امام حسین (علیهم السلام)، دلیل بسیار آشکاری بر این مطلب است.
اگر مردم بر خلافت حضرت علی (ع) پافشاری می‌کردند، الآن، تاریخ مسیر دیگری را می‌پیمود، ولی دنیاخواهی و ترس و… مردم آن زمان، سبب شد از آن زمان تا آینده‌ای که معلوم نیست چه هنگام به پایان می‌رسد، جهانیان و خصوصاً شیعیان، جز ظلم و آزار چیزی نبینند.
متأسفانه کوتاهی ما، بلکه عملکرد بدمان سبب شده است که آن محرومیت تاکنون ادامه یابد.
طبق این حدیث، وظیفه ما برای تسریع و تعجیل در ظهور حضرت، این است که آن حضرت را بر خویش و خویشان مقدم داریم و با اجرای دستورهای اسلامی و گسترش و ترویج عملی اسلام، آن امام (ع) را به جهانیان بشناسانیم و دل‌ها را به سوی آن حضرت معطوف کنیم، تا به خواست خداوند، هرچه زودتر، زمینه پذیرش مردمی و جهانی آن حضرت فراهم شود.
از این حدیث شریف نکاتی استفاده می‌شود:
۱ - خداوند متعال از شیعیان عهد و پیمان گرفته که از امامان پیروی کنند و این پیروی سبب تشرّف به لقای امام زمان خواهد بود.
۲ - اعمال ناشایست شیعیان سبب دوری آنها از امامشان شده است، و لذا اعمال شایسته می‌تواند در تسریع ارتباط با امام زمان (ع) مؤثر باشد.
پی نوشت:
(۱). احتجاج، ج۲، ص۳۱۵؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۷۷، ح۸.
منبع: besuyezohur.ir
در زمان ظهور تمام مردم جهان به اصل فطرت که همان اسلام و توحید و خداشناسى است، برمى‌گردند. امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه 30 سوره روم
فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدّینِ حَنیفاً فِطْرَةَ اللّهِ الَّتى فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللّهِ ذلِکَ الدّینُ الْقَیِّمُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النّاسِ لایَعْلَمُونَ
فرمود: «هى الاسلام» یعنى منظور از فطرت، اسلام است. در حدیث دیگرى نیز فرمود:
«فطرهم جمیعاً على التوحید»
«خداوند همه انسانها را بر شناخت و معرفت خود سرشته است.»
همچنین آن حضرت در حدیث دیگرى منظور از توجه به آیین پاک و خالص پروردگار را ولایت دانسته است.
(اصول کافی ج3 ص20)
با پذیرش ولایت آیینه وجود بشر در مقابل خورشید ملکوتى امام قرار مى‌گیرد و خواص نورى آن یعنى اسلام و خداشناسى در وجود انسان انعکاس مى‌یابد تا با اتصال به ولایت، به اوصاف و اسماء حسناى الهى متصف گردد و به سوى معشوق پرواز نماید؛ زیرا تمام اوصاف دینى تنها با اتصال به اصل فطرت که همان ولایت است، به دست مى‌آید.
در زمان ظهور تمام خواستهاى الهى یکى پس از دیگرى تحقق مى‌یابد و تمام موجودات به اعتدال مى‌رسند و وجود انسان به مصدر کائنات وصل مى‌گردد. از اینرو انسانها کاملاً در چارچوب دین و ولایت قرار گرفته و به اصل فطرت و ظرفیت روحى و معنوى خویش دست مى‌یابند و با چنین علم و معرفتى است که به امام زمانشان لبیک گفته و ایمان مى‌آورند.
آید آن روز که در باز کنى، پرده گشایى تا به خاک قدمت جان و سر خویش ببازیم
منبع: کتاب از ظهور جهان تا جهان پس از ظهور حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف
آلبرت انیشتین دانشمند و فیزیکدان بزرگ آلمانی:
ملل جهان از هر نژاد و رنگی که باشند می توانند و باید زیر یک پرچم واحد در صلح و برابری و برادری زندگی کنند.
=========================================================================
برتراند راسل فیلسوف و جامعه شناس انگلیسی:
مادام که یک حکومت جهانی در دنیا وجود ندارد رقابت برای کسب قدرت مابین کشورهای مختلف وجود دارد و چون ازدیاد جمعیت خطر گرسنگی را به بار می آورد، قدرت علمی تنها راه جلوگیری از گرسنگی است. لذا این حقیقت ثابت می شود که دنیای علمی بدون یک حکومت جهانی ثبات و دوامی نخواهد داشت.
=======================================================================
پروفسورماربین فیلسوف و شرق شناس آلمانی:
« از جمله مسائل بسیار مهم اجتماعی که همواره می‌تواند موجب امیدواری و رستگاری گردد، همانا اعتقاد به وجود یک حجت در هر عصر و انتظار ظهور است.»
(کتاب سیاست اسلامی، نوشته ماربین)
=========================================================================
ایگناز اسحاق گلدزیهر شرق شناس و یهودی متعصب مجارستانی:
« اعتقاد به بازگشت و ظهور منجی موعود اختصاص به اسلام ندارد... مثلاً بنابر اعتقاد هندوئیسم (ویشنو) در پایان دوره کنونی جهان ظاهر خواهد شد و مستضعفان را از دست ستمگران رهایی خواهد بخشید.»
(او خواهد آمد ص30)
=========================================================================
مستر هاکس نویسنده آمریکایی:
«کلمه پسر انسان 80 بار در انجیل آمده که فقط 30 مورد آن با حضرت عیسی منطبق است و 50 مورد آن از مصلح نجات دهنده‌ای سخن می‌گوید که در آخرالزمان ظهور خواهد کرد و عیسی نیز با او خواهد آمد و او کسی جز مهدی موعود نیست.»
(قاموس کتاب مقدس)
=========================================================================
ایلیا پاولویچ پتروشفسکی، تاریخدان و ایران شناس علوم شوروی سابق:
چشم به راه مهدی بودن در عقاید عمومی مردمی که نهضت های قرن سیزدهم را در ایران بر پا داشتند، مقام بلندی را داشته است ؛ ولی در قرن چهاردهم و پانزدهم میلادی این عقیده راسخ‌تر و مشهودتر گشت.
(در انتظار ققنوس ص304)
=========================================================================
کانت فیلسوف مشهور آلمانی:
ایجاد نظم منوط به وضع یک قانون جهانی است. این همان است که مذاهب آن را خواسته اند واین همان است که پیامبران از دورانی بس کهن برای تحقق بخشیدن به آن به پا خاستند و خروش برآوردند وبدین گونه خواستند تا روشنگر تاریکیها باشند.
=========================================================================
روفسور ارنول دتوین پی متفکر انگلیسی:
تنها راه حفظ صلح و نجات نسل بشر، تشکیل یک حکومت جهانی و جلوگیری از گسترش سلاحهای اتمی است.
=========================================================================
پدوسکا (مبلغ مذهب مسیحیت در آمریکا) :
در انجیل برای ظهور مصلح جهانی علائمی ذکر شده است از جمله وقوع زلزله ها، سیلها، جنگها ، قحطی ، خشکسالی که تمام این علائم محقق شده اند. آن روز بسیار نزدیک است.
وقتی دیدگاه اندیشمندان غربی درباره مظلومترین فرد عالم، حجت خدا، وجود مقدس آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف اینگونه است، چرا ما تلاشی در زمینه شناخت و معرفت هرچه بیشتر آن پدر مهربان خود نکنیم؟ چرا در معرفی آن امام غریب به یکدیگر و آماده سازی زمینه ظهور آن حضرت کاری انجام نمی‌دهیم؟ آیا می‌دانیم که طبق روایات معصومین علیهم السلام این یک وظیفه شرعی است و مانند نماز و روزه بر هر مسلمانی واجب است؟!
منبع : سایت یاران مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
نجوا با امام زمان
آیت‌الله مصباح یزدی
اگر برای برآورده شدن حاجت هم صلوات می‌فرستیم، خوب است حاجت‌مان را در پیشگاه حضرت ولی عصر سلام‌الله‌علیه این قرار دهیم: آقا من هزار صلوات می‌فرستم تا شما از خدا بخواهید معرفت مرا به شما زیاد کند! اگر مزد می‌خواهیم اینگونه مزد بخواهیم. لذتها و رنجهای دنیا می‌گذرند، اما این معرفت و محبت است که در عمق دل ما تا ابد باقی می‌ماند و باعث می‌شود انسان در عالم آخرت هم با ائمه اطهار علیهم‌السلام محشور باشد. این کجا و آن کجا؟! باید همت‌مان را بلندتر کنیم و اگر حاجت هم می‌خواهیم بیشتر روی حاجت‌های معنوی تکیه کنیم.
امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) در خطبه غدیر
امتداد سبز امامت از امام علی (علیه‌السلام) تا امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه)
اعلام عمومی برای سفر حج در سراسر جهان اسلام؛ بیش از یکصد هزار تن از هر سو عازم مکه شدند.
علی (علیه‌السلام) که از طرف پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) به یمن و نجران رفته بود، همراه دوازده هزار تن احرام بسته وارد مکه شدند.[1]
اعمال حج برگزار شد. در عرفات دستوری نازل گردید.
پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) زمینه را برای اعلام ولایت علی (علیه‌السلام) آماده فرمود.
پس از اتمام حج، بلال منادی پیامبر اعلام کرد: فردا جز ناتوانان کسی باقی نماند و همه باید حرکت کنند تا در وقت معینی در غدیر خم، حاضر شوند.[2]
واقعه غدیر
بی‌شک، در طول تاریخ، مناسک و مراسمی به عظمت و کیفیت حج محمدی (صل الله علیه و آله و سلم) سال دهم هجرت انجام نپذیرفته است؛ حجی که برای آخرین بار، اشرف مخلوقات و فخر کائنات، خاتم الانبیاء (صل الله علیه و آله و سلم) برپا کننده آن بود و خیل مشتاقان حضرتش که شمار آنان به بیش از یکصد هزار تن می‌رسید، گرداگرد شمع وجود پیامبرشان از هر دیار و منطقه‌ای، پس از طواف خانه دوست، قصد مراجعت داشتند... ناگاه جبرئیل آمد، با سه پیام:
«ای پیامبر! آنچه به تو دستورداده شده ابلاغ کن»؛
«اگر دستور الهی را ابلاغ نکنی، گویا رسالتت کامل نیست»؛
«خداوند تو را از شر بدخواهان حفظ می‌کند».[3]
با آنکه محمد (صل الله علیه و آله و سلم) بارها و بارها، قبل از این هم مسأله ولایت و جانشینی پس از خود را مطرح کرده بود، باز دستور داد همگان در وادی «غدیرخم»[4] گرداگرد او جمع شوند؛ سبقت گیران برگردند و عقب ماندگان پیش آیند. از بار شتران برایش منبری سازند و همه آماده شنیدن کلام وحی از زبان آخرین فرستاده خداوند باشند. امر آن‌چنان مهم و دقیق است که ترس از نپذیرفتن مردم و غوغای سوداگران و نیز گرمای هوا و مشکلات دیگر، در مقابلش هیچ است...
اعلام ولایت علی (علیه‌السلام) و جانشینی او
حضرت محمد (صل الله علیه و آله و سلم) شروع کرد؛ مثل همیشه با نام خدا و ستایش و سپاس از او.
حضرت محمد (صل الله علیه و آله و سلم) تمام معارف بیست و سه ساله خویش را گزارش داد و مردم را به عظمت دین و آیینش رهنمون ساخت... ولی اینها همه مقدمه بود برای بیان یک مطلب و آن:
«ای جمعیت انسانها! اینجا آخرین جایگاهی است که در میان شما ایستاده و سخن می‌گویم. پس سخنان مرا بشنوید و فرمان برید و تسلیم پروردگارتان باشید، همانا خدای عزیز بزرگ، پروردگار شما و سرپرست و معبودتان است و بعد از او، پیامبرش محمد (صل الله علیه و آله و سلم) که میان شما ایستاده و سخن می‌گوید، سرپرست شماست. و بعد از من علی (علیه‌السلام) سرپرست و امام شما به امر پروردگارتان میباشد. و [پس از او] امامت در خاندان من از فرزندان علی (علیه‌السلام) ساری و جاری است تا آن هنگام که در قیامت، خدا و رسولش را ملاقات می‌کنید...»[5]
البته پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) بارها و بارها، پیش از غدیر هم، جانشینی و ولایت علی (علیه‌السلام) را اعلام کرده بود ولی غدیر تایید همة آنها بود و تمام کننده حجت بر مردم.
مردم دسته دسته می‌آمدند و با پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) تجدید پیمان و با علی (علیه‌السلام) به عنوان امیرمؤمنان بیعت می‌کردند و تبریک می‌گفتند.
جبرئیل نازل شد و گفت:
«به خدا قسم روزی مانند امروز ندیدم. چقدر کار پسر عمویش را محکم نمود! برای او پیمانی بست که جز کافر به خدا و رسولش کسی آن را بر هم نمی‌زند، وای بر کسی که پیمان او را بشکند!»[6]
غدیر، طرحگاه سازمان امامت و هدایت بشر
غدیر، علاوه بر معرفی علی (علیه‌السلام) به عنوان جانشین و وصی بلافصل پیامبر خاتم (صل الله علیه و آله و سلم) ترسیم کننده امتداد سبزی است که دشمنان را نه تنها در آن روزگار بلکه تا قیام قیامت و پایان دوران، از طمع ورزی به اسلام ناامید کرد. در این روز دین کامل گردید، نعمت تمام شد و اسلام دین مورد رضایت حق واقع شد.[7]
این خصوصیات نبود مگر آنکه پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) همه دین را در آن روز بیان فرمود، یعنی «امامت و ولایت» را.
دین اسلام کامل گردید، چرا که جانشینی و خلافت تثبیت شد و نه فقط علی (علیه‌السلام) به عنوان امام بعد از پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) بلکه سلسله نورانی «امامت و ولایت» به همه عالمیان معرفی گردید. نعمت تمام شد و با این اتمام حجت، علی (علیه‌السلام) امم مؤمنان و متقیان گردید. خداوند به دین اسلام رضایت داد که تا قیام قیامت بماند چرا که با نصب علی (علیه‌السلام) امید دشمنان که فکر می کردند با رحلت پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) دین خدا محو خواهد شد، ناامید گردید و از خاموشی و افول حق مأیوس شدند. پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) سلسله امامت را در غدیر معرفی کرد تا دین خدا پابرجا بماند.
او ذریه و نسل خود را از فرزندان علی (علیه‌السلام) بیان کرد که باید به ریسمان محکمشان چنگ زد و رستگار گردید.
پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) بارها و بارها تأکید کرد که: دوستی با علی (علیه‌السلام) و فرزندانش، دوستی با من و دشمنی با آنان دشمنی با من است.
غدیر طرحگاه سازمان امامت است و پیمانی است برای ادامه راه انبیا و اوصیا. عید غدیر، بازخوانی پرونده امامت و ولایت است.
دشمنان غدیر، نه فقط دشمن علی (علیه‌السلام) هستند که دشمن هدایت و سعادت بشرند و آنها نیستند جز کافران و منافقان.
مهدی (عجل الله تعالی فرجه) در غدیر
پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) پس از انتصاب و معرفی اولین سر سلسله ولایت و امامت به امر الهی، آخرین جانشین خود را هم در عباراتی چند معرفی می کند تا حق جویان و عدالت طلبان راه را گم نکنند و همگان بدانند که جانشینان او دوازده نفرند و همگی خلیفه اویند. آخرین آنها کسی است که به عدل و قسط قیام می‌کند و دین حق و مورد رضایت خدا را بر تمام جهان حکمفرما می‌گرداند:
آگاه باشید! همانا آخرین امامان از ما، مهدی قائم (عجل الله تعالی فرجه) است.
آگاه باشید! او بر تمام ادیان پیروز می‌شود.
آگاه باشید! او از ستمگران انتقام می‌گیرد.
آگاه باشید! او گشاینده دژهای مستحکم شرک و فساد و نابود کننده آنهاست.
آگاه باشید! او نابود کننده شرک است.
آگاه باشید! او انتقام گیرنده خون دوستان خدای عزیز و بزرگ است.
آگاه باشید! او یاری دهنده دین خدای عزیز و بزرگ است.
آگاه باشید! او سیراب کننده تشنگان از دریای حقیقت است.
آگاه باشید! او فضل و برتری دانشمندان، و جهل و بی‌خردی ناآگاهان را می‌داند.
آگاه باشید! او برگزیده خداوند و امام انتخاب شده از طرف اوست.
آگاه باشید! او وارث هر دانشی است، و علم او بر همه علوم برتر است.
آگاه باشید! او معرفی کننده خدای عزیز و بزرگ و روشن کننده احکام و راه ایمان است.
آگاه باشید! او شجاع و درستکار است.
آگاه باشید! امور آفریدگان به او واگذار شده است.
آگاه باشید! که پیامبران گذشته به ظهور او بشارت داده‌اند.
آگاه باشید! او آخرین حجت الهی است و بعد از او حجتی نخواهد آمد، در جهان حقی نیت مگر آنکه با اوست، و دانشی نیست مگر آنکه در نزد اوست.
آگاه باشید! که کسی توان پیروزی بر او را ندارد، و یاری دهنده‌ای جز او نیست.
آگاه باشید! او ولی خدا در زمین و داور او در میان خلق، و امین اسرار الهی در نهان و آشکار است.[8]
اگر پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) مهدی عجل الله تعالی فرجه را معرفی نمی‌فرمود، معلوم نبود نامی از او بماند. چرا که مردم دستور خدا در مورد جانشینی و ولایت علی (علیه‌السلام) را گردن ننهادند و برای بی‌فروغ کردن چراغ امامت در طول تاریخ کمر همت بستند. برخی را کشتند و گروهی را اسیر و جمعی را آواره نمودند،[9] اما غافلند از آنکه اراده‌ی خداوند این است که دینداران بر جهان مسلط شوند گرچه به مذاق کافران و مشرکان خویش نیاید.[10]
مهدی (عجل الله تعالی فرجه) در نگاه علی (علیه‌السلام)
دین خدا همان است که وعده آن در کتاب الهی آمده است. خداوند به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دهند، وعده داده که آنها را در زمین جانشین می‌گرداند و دین پسندیده‌ای را که پس از ترس، به آنها آرامش بخشد، برایشان مستقر و مستحکم گرداند.[11] بدیهی است دین مورد رضایت خدا، همان است که خداوند آن را اسلام نامید و در روز غدیر به آن رضایت داد. استقرار این دین ممکن نخواهد بود جز آشنایی با برپاکنندگان آن و عمل به دستوراتشان، تاریخ شاهد زمینه سازی جانشینان پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) یکی پس از دیگری است. تا مقدمات قیام بر پا کننده دین مورد رضایت خدا را فراهم سازد.
علی (علیه‌السلام) که پس از پیامبر (صل الله علیه و آله و سلم) اولین جانشین او بود، مردم را به وجود امامی غایب از فرزندان خود خبر می‌داد که جهان را پر از عدل و داد کند همانطور که از ظلم و جور آکنده است.
چه زیباست که شادمانی جشن غدیر را با شیرینی معارف امیر مؤمنان (علیه‌السلام) درباره فرزندش مهدی (عجل الله تعالی فرجه) بیامیزیم و این شور را شعور و این عشق را با عمل همراه سازیم.
1. بخشنده
«بسیار بخشنده است».[12]
2. پناهگاه
«دژی محکم و پناهگاهی مستحکم است».[13]
3. الگوی صالحان
«هر کس او را درک کند، او را مشعلی فروزان می‌یابد که الگوی صالحان است».[14]
4. نجات بخش بشریت
«بندها را می گسلد و به بردگی و بهره کشی انسان از انسان خاتمه می‌دهد».[15]
5. عدالت گستر
«حضرت علی (علیه‌السلام) به فرزندش امام حسین (علیه‌السلام) فرمود: ای حسین! نهمین فرزند تو، قیام کننده به حق است. او دین را آشکار می‌کند و عدالت را می‌گستراند».[16]
6. شادی آفرین
«با آمدن او اهل آسمان و زمین شادمان می‌گردند».[17]
7. پاداش ثابت قدمان
«برای قائم ما غیبتی است طولانی، آگاه باشید کسی که در آن روزگار بر دین خود ثابت قدم باشد و قلبش از طولانی شدن غیبت امام سخت نگردد، در روز رستاخیز در بهشت با من و در کنار من خواهد بود».[18]
8. دعا برای حضرت
«بار خدایا! غیبت او را پایان بخش غمها قرار ده و به وسیله او شکاف‌ها و نفاق‌ها را از میان امت بردار».[19]
غدیر یعنی بیعت با امامت که علی (علیه‌السلام) اولین مصداق آن است و مهدی (عجل الله تعالی فرجه) آخرین آن.
و یک سوال اساسی پیش روی ما؛
آیا آماده پذیرش امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) هستیم؟ یا منفعت طلبی‌ها و شهوترانی‌ها ما را نیز به بیراهه می‌برد؟!
آیا ما از کسانی هستیم که با دانش، بصیرت و خودسازی برای تحقق آینده سبز و زیبای ظهور تلاش و کوشش نمایند:
«یُوَطّئونَ اللمَهدی سُلطانَه»؟![20]
----------------------------------
پی‌نوشت:
[4]- «غدیر خم» سرزمینی است که به جهت وجود آب و چند درخت کهنسال، محل استراحت کاروانیانی بود که از آنجا مسیرشان به سمت مدینه، مصر، عراق و نجد جدا می شد.
[5]- احتجاج طبرسی، ج1، ص66، الغدیر علامه امینی؛حماسه غدیر، محمد دشتی.
[6]- تفسیر عیاشی، ج1، ص329.
[7]- مائده/3، آیه «کمال دین».
[8]- احتجاج طبرسی. ج1، ص66: خطبه غدیر.
[9]- دعای ندبه.
[10]- صف/9.
[11]- نور/55.
[12]- غیبت نعمانی، باب13، ح1.
[13]- همان.
[14]- همان.
[15]- نهج البلاغه، خطبه150.
[16]- کمال الدین، صدوق، ج1، ص304.
[17]- نهج البلاغه، خطبه150.
[18]- کمال الدین، صدوق، ج1، باب26، ح14.
[19]- غیبت نعمانی، باب13، ص212.
[20]- سنن ابن ماجه، جزء2، باب الفتن.
منبع: besuyezohur.ir
